Helena Raszka

Z Wikipedii

Helena Raszka (ur. 24 stycznia 1930 w Bydgoszczy, zm.17 maja 2016 w Szczecinie) – polska poetka.

      Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1951 roku mieszkała w Szczecinie w dzielnicy Pogodno przy ulicy Żwirki i Wigury. Debiutowała jako poetka w 1956 roku na łamach tygodnika „Ziemia i Morze”. Od 2015 roku jej imieniem nazwana jest szkoła podstawowa nr 7 w Szczecinie. Pochowana została na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 20E).

Twórczość

• Okruchy bursztynu (1959)
• Inny kraj (1962)
• Bliżej dna (1965)
• Portret zdziwiony sobą (1966)
• Liczba pojedyncza (1970)
• Miłość (1981)
• Liczba mnoga (1982)
• Biała Muzyka (1994)
• Wybrane wiersze (1996)
• Na poboczu (2000)
• Korzeń i skała (2000)
• Głosy w przestrzeni (2011)
• Imię własne (2011)

Nagrody i odznaczenia

• 1957 – II nagroda na konkursie Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie za zbiory wierszy Słowa najcichsze i Okruchy bursztynu
• 1961 – wyróżnienie na Kłodzkiej Wiośnie Poetyckiej
• 1965 – nagroda „Pióra” w konkursie Zrzeszenia Studentów Polskich i Klubu Studentów Wybrzeża „Żak” w Gdańsku dla tomiku Bliżej dna
• 1996 – Nagroda Artystyczna Miasta Szczecina
• 2010 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
• 2012 - nominacja do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego - Orfeusz za tomik Głosy w przestrzeni